Tanrý ‘nýn iþitmediði sözler kadar günahým Sana ve yeryüzüne. Varlýðým.. Seni ben düþlemedim Bil!
Yola çýktým , içimde sevgini yaratmaya Nerede doðurmam gerekiyorsa oraya! Güneþ battý ardým düþ döngüsü Gece olmalýydýn çünkü sen Ruhuma ýþýk iletiþin gibi taþmalýydýn gözüme de Çaðlamalýydýn deli dolu Kimseden uzak, kimseden bilinmez Sen olmalýydýn önce Tin
Nefesim kirli, yalnýz ve aç sana Alnýma cüzamlý eller deðdi Yazýlaným bu deðil , dinle : Bir yýlan vardý içimde , bir ölü kadavra Kustum , sabahtý , þubat on altý Zehr ayrýþýrken kanýmdan – cesetten her yaným - Baðrýma bir ok saplandý tam sen kere Dedim ki ; þimdi doðmalýyým ben yeniden, eðer öldüysem Dedim ki ; coþmalý ruhum , akmalý yüreðime bir pýnar gibi Ve boðulmalý orada - Ne þeytanlar var içimde bilsen – Aðladým, sarýlýp gövdesine duamýn - Beni affet, seni bilmedim ben , hep o vardý sandým!’ Ah kabul olunmayan Nasýl severdim ki seni , gerçek olsaydýn!
Ýsmini söyledim karýncalara Ve taþýdýlar seni her yere Þimdi daha çok sever seni sevgim, ne güzel Üzerinden salýnarak geçtim dingin ýrmaðýn Kurbaðalar kutsarken hayatý Ve çiçekler mýzýka çalýyordu Küçüldüm , küçüldüm iyice orada Attým ki içimden tüm arzularý Baktým ve, tam orada iþte sesinin yansýmasý O ak güvercinin kanadýnda Resmedilmiþ ilahi bir rüya gibi Uzandým tutmaya yaramaz bir çocuk gibi Ve durdum yine büyüdüm aniden! Ey nefsim neden ölmezsin ulan!
Ýnsaným ben hala Ne yazýk!
Sabah olmaya devingen tam vakit Bütün çakallar yerken yavrusunu daha Üstümden geçti maviden bir gölge– sanrý – Ve bir sesti kulaðýma batýrýlan sonra , duru Çocuk gülümsemesi biraz.. Dünya buzula tutmaya yakýn Ýçimde ateþ, etrafýmda neþeden ölümsüz dört huri Sanki Kevser korosu.. - Hak etmedim ki ben Tanrým , Cennet’i , bu ne ola! – Öyleyse bu düþtür tam Yoksa hazýr deðilim ben henüz Araf’a bile! Uyanmalýyým, hayýr daha var ölmeye Susmalýyým , hayýr daha var konuþmaya Yollara düþmeliyim haydi ,durmak zamaný deðil Ve gitmeliyim ömür Ve gitmeliyim yalnýz Ve gitmeliyim sessiz Affet!
…
Gözlerimi býraktýðým iguana – emanet – Rengini çalmamalý kimse ‘al ve sakla!’ Sana da ruhumla bakmalýyým þimdi ey gökteki yýldýz Göster bana yolum nereye düþer, kanarým nerede! Ýnan ölü artýk insanlar Gördüklerin gerçek deðil duyduklarýn kadar Hatalý yaþandý bu ömür Kaçmalýyým þimdi özgür bir ruhça Ve nerede baþladýysa oraya varmalýyým Sonu gelmeden Kimse çalmadan Kaybolmalýyým içre ve de.. Yeminimdir , yaz.
…
Tükettim ne varsa cana dair Bu aldýðým nefes de son hakkýmdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özkan KÖSE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.