seni sen sandýðýmda ben ben deðildim üþüyordum yaktýðýnda düþtüðümde avuçlarým bir avuç topraktý solmamýþtým henüz ilk ezdiðim dalýndan taze kopmuþ bir yapraktý hiç kýrýklarý batmýþtý sesime ne vakit bassam gölgeme gün gece olurdu ve bir ceylan nefes nefese serabý solurdu
yutkundum / yutamadým tutkundum / tutamadým baþý omuzlarýna yýðýlmýþ yaðmurda bir kuþ gibi suskundum yüzü güneþte yaralý bir cam kenarý uykusuydum yollar geçiyordum sýrtlarýndan akýyordum daðlarýn zamanla dað mý bendim ben mi daðdým / bilmiyordum ateþler yaðýyordu durmadan ateþle ýslanýyordum
bir lahzaydý, bir ses, bir andý kýsaydý kelimesi bile uzun kalýrdý ateþler yaðýyordu kül kül uslanýyordum
hiç kimseye göstermemeliydim avuçlarýmdaki sabahý ve bir bakire ilk þafakta nefessiz doðurmalýydý bu ahý ahh..
bütün kardanadamlara bir gecede eldivenler giydirirken sen saçlarý kucaðýnda taþ yastýklarda fitil fitil üþüyordum her dem uykusuz, öyküsüz bir ’kim’ sesiyle maveraya uyandým yeþil bir baþak gibi topraðýma eðildin ben ben olmuþtum ama artýk sen sen deðildin..
Sosyal Medyada Paylaşın:
neşter Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.