bir bilsen bendeki seni
sen dört mevsim yedi iklim
yüreðimi istila eden çýkmazýmsýn
çaresiz sonunu bilmeden girdiðim yol
ben sende kaybolmuþ sessiz çýðlýk...
kuþatýlmýþ içimdeki ben sende mahkum
yangýným harlanýrken içimde sen öylesine çocuksu masum
uçurum kenarýnda boyun bükmüþ bir tutam papatya
içimdeki yüreðimde bendeki sen...
ah içimdeki sen...
bir nefes deðildin ki alsamda versem
heves deðilsin ki bir an geçip gitsen
senle baþlýyor her þey bitmiyor bir þey hiç bir þey...
o bendeki senin sonu hiç gelmiyor
dünyamsýn güneþimin tek sana doðduðu
ebruli akþamlarda hercai hülyamsýn
günahsýz gecelerimde masum ve mavi bir düþ
sevda yokuþunda zamansýz bir gülüþ
ah bendeki sen...
mavi derinliklerde istiridye baðrýnda saklý inci
kýyýlarýmda deli dalga zirvelerimde duman þakaklarýma düþen ak
yorgun düþüncelerimin son takýntýsý sen...
beceriksiz avuçlarýmdaki son dal parçasý
beni sana boyamýþým bir baþtan bir baþa sen olmuþum
anladým ki sen bende hüküm süren
biricik baharsýn ben dalýnda tomurcuk ...
koca bir ömürde verilmiþ tek sürgün
son baharýma taþýdýðým dalýmda biricik beyaz gülümsün...
tuvalime düþecek renkli son darbe
dilimden düþecek en son mýsrada manalanacak son þiirim
diðer yarým sen...
titreyen mum alevinde doðmak
sen olmak aklar düþerken saçýma yeþeren bahar
ýssýz dudaklarýmýn kýyýsýndan sýcak son öpüþ
gözlerinden yüzüme yayýlan son tebessüm yine sen...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.