Bekler...Biter...

öyle bir sesleniþti
ki
kapadým kitabýmý
geride saymadan býraktýðým yýldýzlar
akþamýn ýssýzlýða býraktýðý tortuda
unuttum kuþlarýn çocukluðuma çizdiði yollarý...

gecekondu evlerinde kýþ kasvetiyle
yüzüm yok gidiþine soðuklarýn
gördüðüm ilk tomurcuða sarýlacaðým diye
avutarak öldürdüm ilk günümü...

ömrün kýrýlma noktasý bir akþam sonu
eksikliði aðýrlaþýr da
üzerimdeki bulutlu rýhtýmýn
paslý rüzgarda kurur gözyaþým
parmaklarýn uzanmaz yine
güneþle oyalanmayý öðrendim...

üþümek aðlatýrsa kalýrým yanýnda
aðrýn geçenedek yummam gözlerimi
düþünceli hallerini býrakýp
ve eprimiþ kol yerlerinde gözlerim
saçlarýnda bir kez bir ömürden çok
bir kez daha sokaklara dalarak
kaldým kayboluþunda...

yaz bekleyiþleriyle gitti eski
beni anýmsamaný götürmez oldu içim
park yalnýzlýklarýnda uykum bölündü
tanrýnýn sofrasýnda
yeri boþ kaldý pazar sabahlarýnýn
bütün aðustos boþluklarý döküldü ortaya
üzeri örtüldü seni isteyen halimin
balkon sohbetlerinin sesi kesildi
rengi soldu bekleyen perdelerin
ve nerde yeni bir kent kurulursa
orda da seni bekler þiirim
bekler
biter...


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: