En karanlýgýndan bir gece , ve kimsesizce. Yagmur damlalarýnýn aðlattýðý pencereler; Karanlýk odamdan bana ay ýþýgýný gördüren. O kadar sessiz ve kimsesiz bir gece ki, dýþardaki müptezellerin sesindeki pespayelik te , kesilir olmuþtu.
Daha mý iyiydi acaba böyle, þikeyet ettiðim dýþardaki kalabalýgýn yok olmasý, daha mý iyi? belki evet . belki hayýr. Ama ben galiba daha iyi hissediyordum böyle. Sonra o iyi hissediþle uyudum.
Sabah o kalabalýk yine.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kendikendine Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.