Şiirlerimin Dudak Ucuyla Öpüyorum Yokluğunu

Bilmiyorsun Ey Yar !

Aðýtlar yakan suskunluðumun önünde ;
kalemimin ucunda körelterek,
býçak ucu hecelerimle yazdýðým,
susuzluktan çatlayan þiirlerimin,
dudak ucuyla öptüðümü, yokluðunu.




Aksayan þivemle
avuçlarýma sýðdýrdýðým binlerce
dua’mýn alný’ndan öpmeni isterken
defalarca tazelediðim sabrýmla
þiirlerime yollamaný beklediðim
özlem kokan meleklerin, gülüþlerindeki
en sýcak yanýna iliþtirdiðimi
kokunla boðulduðum
nefesinde yaþadýðým , düþ’lerimi .




Kapattýðýn ,tüm umut kapýlarýnýn ardýnda
gözyaþýmýn karýþtýðý,
dualar baðýþlarken uzaktaki varlýðýna;
sokak arasý yalnýzlýklarýn
içimi kemiren , sensizlik sesinde
çýðlýk çýðlýða aðlatan ,tuzlu þiirler bastýðýmý
yanýbaþýmdaki, yokluðunun yaralarýna.




Daha gün aðarmadan acýlarýmýn uyandýðýný
yataðýn sen olmayan yanýna.
sus pus olan çýðlýklarýmýn ,
soðuk izlerine takýldýðýný kirpiklerimi.
Doðrularak, yine olmayacaðýn bir zaman dilimine
aðýr suskunluklar demlediðimi
koyu yalnýzlýðýmýn, kasýp kavuran sabah yeliyle....




Ardýndan,
hiç resmini koymadýðým çerçevenin yanýndaki
saatin baþ ucuna koyduðumu seni
siyah beyaz anýlarýmýzýn kanadýðýný
kurduðum kaçak hayallerin
kestiðin basit düþleriyle.



Mum ýþýklarýnýn gölgesi düþmeye baþlarken duvara
oynaþan figürlerle,
kendimden bile sakladýðýmý, uçurum gözlü þiirlerimi
ve bir kez daha gece olduðunu
ve bir günün daha,sensiz bittiðini
bilmiyorsun ey yar !
kimsesiz halimin güçsüzlüðüyle
nasýl da, titreyerek kopardýðýmý
takvim yapraklarýndan yokluðunu....

~~~~

elysa
Sosyal Medyada Paylaşın: