Sokaðý göz altýna almýþlar; Göz altý kadar karanlýk, Az daha bekle, ’aydýnlýk’ Hüzünleri günün sýrtýna sarmýþlar.
Geçmesi lazým kýrýntýlarýn uðultusu, Duvarlara yerleþen gözyaþý sýðýntýsýnýn; Kalkmasý lazým, çok oturdu, Öyle ki üzerine toz oturdu, Burunlarýn açýlmasý gerek; Genzi yakmalý ’mutluluðun’ kokusu, Ýþlemeli ruha; tüketmiþlik korkusu.
Ahmaðýyla neþeli, kasabanýn caddeleri, Ahmak ýslatanýyla þýk, Güneþ doðmak istemiyor fakat yolu açýk, Karartýdan söküp alýyor iþte engelleri, Ve bulutlarýn morali bozuk, benzi soluk; Gündüzün önünde bulanýk. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.