Hangi yabancý kirpiðin gölgesi vurur yüzüne ki bu kadar sarartýr o gül pembe tenini sesin yabancý gelir uzaklardan sanki bir gölgenin hiç çýkmayan çýðlýðý beklemenin gün dönümü de düþtü geceye söyle tatlý gelincik bu gidiþ nereye..
Korkuyu kucaklamayalý niceydi hangi karanlýklardan çýktý üstüme ben deðilmiydim her köþeyi karýþ karýþ temizleyen unutulan neydi eski bir gazete altýnda bu kadar büyüdü de engelledi kor ateþ dudaklarýmda gülüþü mühürledi soðuk duvarlarýyla gözlerimdeki sevinci kaybettirdi beklentilerimi meðer ne kadar da sinsi bakarmýþ gözüme.
Hangi kýrýk mevsimlerin soðuðunda kaldý bu þehir ki hiç uyanmayan kalabalýk bir mezar gibiydi zaten bir tarafýnda toplanan kimsesiz sahipsiz köpekler bir yanýnda erkenden ötmenin bedelini ödeyen bülbül Güller mi? Onlar hiç açmayacak bir mevsime hasret durduðu yerde kurumaya meyilli Ben mi? Her zamanki gibi hep sana hasret.
Kaybolan gülüþlerim dudaðýmýn kýyýsýndan sarkýyor bu ne göstermelik acýdýr ki gören ibret almýyor sürüklediðim ayaklarým geleceðin kapýsýndan her seferinde geri dönerken geçmiþi sýrtýmda taþýmaktan yoruldum bir merhaba diyen gerçek gözleri yalan bakýþlarýmla vurmayacaðým söz bu sefer kuru sýký doldurdum tabancamý yalnýz ben öleceðim. Yalnýz ben.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.