Neden? diye sordum kendime! Neden sevdiðim insanlar bu kadar vefasýz? Suçlu muyum? Karþýlýksýz sevgi verdiðim için onlara? Utanmadýlar mý ardýmdan konuþurlarken? Kýrdýklarý kalbi ya Yaradan seviyorsa? Korkmadýlar mý Allah tan?
Ah...daha öðreneceðim çok þey olmalý hayattan. Sahte insanlardan her zaman korktum. Ancak tecrübedir yaþananlar.. Yine de pes etmiyorum.. Umudum var yarýndan, Ýnsan olmak baþka bir þeydir! Ýnsan olabilmek ise en büyük erdem.
Ýnsancýklarla uðraþacak ne vaktim var nede tahammülüm. Onlarý kendi ufak çýkarlarý ve Dar dünya görüþleri ile baþ baþa býrakmak, Yoluma güzel dostluklarla devam etmek istiyorum..
Ne kadar kýrýlsa da gönlüm,, Bir gün mutlaka, mutlaka anlayacaklar seni de Sus kalbim..
Aylin AKGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
yaşlandım artık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.