hayat bu yerine göre esiyor yine toz buluta olmuþ tepe taklak götürüyor iþte hüzün tohumlarý demek ekli bende sarýp savuruyor poyraz rüzgârlarý iþte...
içim bir garip bu gün senin yokluðun voltalar atýyor bedenimde sus buzum yine fýrtýna denizinde bilinmez bir yöne savrulan bir sandalým iþte...
varlýkla yokluk arasýnda yaþam sürüp giderken herkesi sevdiðini koluna takarken ben sensizliði boynuma dolamýþ geziyorum hayat bu iþte, yalan söylemeyi becerdi yine iþte...
Sosyal Medyada Paylaşın:
POYRAZ_2121 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.