dinlemeden duyanlarýn anlamadan konuþanlarýn aþk gününde her doðan güne bir insan yüklüyorum geçmiþimdeki kusurlarýmdan
ýskartaya çýkmýþ gibiyim her yere rötarlý gidiyorum yanlýþ duvarlara çarpýyorum yanlýþ sokaklara giriyorum
suçsuzum ama hep susma hakkýmý kullanýyorum dilim dolanýyor aðzým kuruyor konuþamýyorum yasal yaþamýyorum sanki
tek pili biten þahit benim akreple yelkovanýn yorgunluðuna geçmeyen duygusuz günlerde bahçe kenarýnda çocuklar zýplayýp büyüyorlar benim durgun düþlerim küçülürken
yeniden doðmayý hýzla bekler düþlerim yüreðimin çýrpýntýsý iki ileri bir geri mehter takýmýnýn kös vuruþunda
düþüncelerimle yer çekimini kaldýrýrken güneþi indiriyorum üþüyen bedenime þakasý yok bunun barutun ateþe özlemi misali damýtýp acýlarý bir þarap çanaðýna yoktan var olmak adýna yeniden duygularýmýn canlanmasý lazým
*
SERDAR SAN ÝZMÝR 14.2.2014
*
Sosyal Medyada Paylaşın:
serdar san Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.