VER ARTIK...
Ýstanbul ;
Güzelliðine hiç bir þekilde laf edemem,
Lakin sensin beni sevdiðinden mahrum eden,
Öldürmeyemi niyetlisin beni, gün yüzü göstermeden ?
Haydi ver artýk yarimi ömrümün son baharýndayým.
Ýstanbul ;
Sen ki bir çok aþka baðrýný açýp yataklýk ettin,
Ne olur yanan yüreðime merhem ol artýk,
Sevdiðim ve ben bu ateþle tutuþup yandýk,
Haydi gönder artýk yarimi periþan olup bittim.
Ýstanbul ;
Dillere destan oldun doyamadýn mý övgüye,
Aramýza koyduðun mesafeler seni hiç mi üzmüyor,
Bazýlarý aþkta mesafelerin önemi yok dese de,
Bilmiyorlar ki aþk dilde deðil yüreklerde yaþanýyor.
Ýstanbul ;
Yaþadýðým yeri çok sevsem de içinde sevdiðim var,
Yüreðim der ki hiç durma koþ artýk sevdiðini sar,
Böylesine bir sevgi adýna bana bu evren bile dar,
Haydi ver artýk sevdiðimi geçmiþine yananlardaným.
Zafer Özcan-(13.02.2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.