çocuklar elele tutuþup tekkenin etrafýnda döndüler “-teknede hamýr tarlada çamýr ver Allah’ým ver sicim gibi yaðmýr”
ilahiler, mevlitler okundu, dualar edildi “-amiiin” denildi kaçýþtýk köye doðru hava karardý, gök gürledi, bir-kaç damla yaðmur çiseledi
düþen yaðmur damlalarýnýn sanki toprakta yandýðýný sandýk o anda buharlaþýp kaybolduðuna hayretler içinde bakakaldýk...
birilerinin yüzü yine de pek gülmedi “-Elhamdülillah Þükür” demeyi ihmal etmedi gönülsüz gönülsüz... birilerine göre “-nasibimiz kapanmýþ” diðer birilerine göre de “-ya biri cenabet” ya da “-aramýzda beynamaz var”mýþ
kimi cenabet, kimi beynamaz... ama herkes kendi açýsýndan özürsüz... birilerine göre birileri beynamaz... ekinler eselmez baþaða durmaz toprak yanar, çiçek açmaz kurur otlar yaðmur yaðmaz...
DÝPNOTLAR tekke: etrafý taþlarla çevriklenmiþ, dalýna dilek amacýyla çapýt baðlanmýþ, kutsal olduðuna inanýlan çöðür aðacý beynamaz : namaz kýlmayan, Allah inancý zayýf
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.