Hayallerim Utandı Birden

Yine içimi acýttý yüz üstü býrakýp gitmen
Her zaman ki gibi deðildi bu kez
Oysa ne çok gülüyorduk
Gidiþinin hediyesimiydi
O son kahkahalarýn

Çok içim acýmýþtý da
Bu seferki bir baþka oldu
Sanki yarýný yokmuþ gibi bu sevdanýn
Bir daha geri gelmeyecekmiþsin gibi

Seni öldürmek isterken acýyan içimde
Sýrtýmdaki yaralar kanadý
Ne çok yara varmýþ meðer/sem
Kanadýkça
Gözlerin geldi aklýma
Kýyamadým

Göðsüm acýyordu hak etmediklerime
Her gidiþine mazeretler eklemene
Kendini düþünmene
Beni hiçliðimde býrakmana

Boðmak gelirken içimden seni
Hayallerim utandý birden
Piþmanlýklarým dile geldi o an
Sustum

Vurdum duymazlýklarýnýn sebebinden
Tüm keskin pýçaklarý saplamak geçti acýyan içime
Sevgim utandý o an benden
Oturup halime aðladým yine

Kim demiþ erkekler aðlamaz diye
Kim demiþ sevgiler körü körüne son bulur diye
Ben aðlýyorum
Acýyan içime
Kimsesizliðime
Hiç/sizliðime...

Sosyal Medyada Paylaşın: