hiç...
ömrüm yettiðince sevdiðim sensin
son bakýþýmdada sen olacaksýn
yanýmda olmasanda artýk bir daha
sana ah etmeyi düþünmedim hiç
ömrümün tamamý senin hakkýndý
hakkýn bende ebedi saklý
kabuslar bölsede rüyalarýmý
kabusun olmayý istemedim hiç
ayrýlýðý bile öptüm alnýma koydum
benim için kutsal bir emanettir sevgimden
senin için ömrümü harcadýmda ben
seni harcamayý düþünmedim hiç
ellerin ellerini tutsada ellerin
dudaklarýn baþka dudaklara deðsede
baþka bir teni isitsada nefesin
kýrýlmadým kýzmadým beddua etmedim hiç
kahakahlarýn baþka yüzleri güldürsede
tatlý dilin baþkasýna dökülsede
yansamda hasretinle içten içe
sana kýyýp yakamadým hiç
seneler geçti üzerinden ayrýlýðýn
sen beni unuttun belki de
ben beni bile unuttum da
seni unutmayý düþünmedim hiç
seni unutmak demek sana kýymak demek
ellerimi kanýna bulamadým hiç
sen bana kýydýn çekip giderken
ben sana kýyamam ,kýyamadým hiç....
Aysegül Atakli.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.