Elleri ceplerinde bir yalnýz adam
Amaçsýzca dolaþýrdý sonbaharda
Can verirdi binlerce sarý yaprak, ayaklarý altýnda
Oysa
Katili o deðildi baharlarýn
Hüzün
Özlem
Çaresizlik sarmýþtý
Yalnýzca yüreðini
Hüzün, yaðmur yüklü bulutlar gibi
Dolaþýrdý baþýnýn üzerinde
Ha yaðdý ha yaðacak
O nereye giderse
Hüzün orada bulurdu, yalnýz adamý
Bazen gözlerinin pýnarlarýnda göl olurdu HÜZÜN
Ýçinde nilüferlere yer olmayan bir göl…
Özlem, göðsünde bir yara
Asla kabuk baðlamayan
Ne zaman dokunsa acýyan
Ne zaman esse ayrýlýk rüzgarý
Hemen kanayan…
Kimse bilmezdi ölüm ne demek
O da bilmiyordu
Bilmezdi yaþarken ölmenin aðýrlýðýný
Bir mezar taþýydý umutsuzluk
Her geçiþinde Fatiha okumazdý
Ama
Yavaþ yavaþ kururdu yaþama gücü
Toprak olurdu umutlarý…
Yalnýzlýk bir kördüðümdü
Ýskenderin kýlýcý da kesemezdi
Dururdu orada öylece
Ne çare
Gordion düðümü misali
Çaresizlik, gecenin bir yarsý uyanýp
Þiirler yazmaktý belki de
Oturup yataðýna, aðlamaktý nedensiz
Þafaklarý beklemekti
Günün ilk ýþýklarýndan medet umarak
Sevmek, baþkaldýrmak acýlara
Baharlar yeþertmek karakýþlara inat
Zamansýz çiçek açan badem aðacý gibi
Baþaða durmuþ ekin tarlalarýnda
Can bulan gelincikler gibi
Karda açan ilk kardelen
Çölde yeþil bir vaha gibi
Meydan okumak olumsuzluklara
Yüreðin ýsýnmasý
Kar yangýný þafaklarda
Sevilmek, içini aydýnlatan güneþ
Anlamsýz bulmak
Divan-ý Lügatý Türk’deki
Tüm sözcükleri
Yaþama anlam katmasý
Göçmen kuþlarýn
Çölde kum tanesinin
Okyanusta da damlasýnýn
Tüyden hafif hissetmesi yüreðinin…
Yaþamak tak demiþse canýna
Yürüdüðün anlamsýz bir yolun sonunda
Kalmamýþsa bir tek çiçek
Bir dal aðaç
Bozkýrsa gözünün aldýðý her yer
Bitti sanmýþsan tüm umutlarýn
Sen yine de sarýl topraða
“Benim sadýk yarim
Kara topraktýr” misali
Göreceksin nasýl yeþerecek
Dalda yaprak
Çölde vaha
Gölde nilüfer
Göreceksin nasýl salýnacak
Nazlý nazlý
Rengarenk uçurtmalar
G Ö K Y Ü Z Ü N D E
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.