Fa
Son Dem...
Son dem geçiyor ömrü baharým
Sesin geliyor uzaktan
Yaklaþýyorum sana adým adým
Bir korku sarýyor içimi
Ya durursa bu kalp sana atmadan...
Bir an geçiyorum kendimden
Kayboluyorum nefsimin sokaklarýnda
Kalýyorum yapayalnýz kefenim ve ben
Baþýmda senden yoksun binbir dert
Ya ölürse bu beden seni bilmeden...
Þimdi örtüyor dostlarým üstümü
Hepsi hissetmiþ olmalý üþüdüðümü
Beyazlara sardýlar bedenimi
Giydirdiler daha ölmeden kefenimi
Ya durmazlarsa gözyaþým dinmeden...
Neden hareketsiz artýk ellerim?
Bir þeyler oldu sanki nefesime
Dostum dediklerim, sevdiklerim
Acýmasýzca toprak atýyor üstüme
Ya uyanamadýysam son uykumdan...
Herkes gidiyor bir bir baþýmdan
Durun gitmeyin! baðýrýyorum biçare
Bir tek annem kalýyor saðýmda
Ve gidiyor en son oda elinde Kur’an
Ya göçtüysem dünyadan, sana doyamadan...
En büyük yalanmýþ meðer hayat
Alýrsan kalmazmýþ yanýna onca ah
Gelirmiþ yalan dünya en rahat
Olaný görmez, olmayaný ister
Anlarmýþ, o emri verince Allah...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatih Burak Şen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.