Ömür tüketen bu eski kentten göçsem
Ya da Yedikule zindanlarýna hapsetsem bedenimi
Karanlýk ve rutubet, týmar eder mi sensizliðimi?
Yalnýzlýðýmýn çirkinliði çatlatýrken aynalarý
Ben ne zaman düþlesem seni
Olur olmaz bir zamanda
Çocuksu bir gülüþ yerleþir
Dudaðýmýn en ücra köþesine
Ah bu ahbaplýðý yaðmurlarla, gözlerimin,
Ben bir aðlasam,
Bulutlar bin kez can verir göðün yüzünde.
Þimdi sevgili, þiirlerimi kesip þah damarlarýndan,
Yalnýzlýðýmýn kuyusuna hapsedeceðim,
Böylece umuyorum ki seni daha kolay unutacaðým…
Öpsün þimdi saçlarýmdan ay,
Yakamozunu sersin avuçlarýma,
Böyle kederli zamanlarýmda,
Türküler içiyorum yudum yudum,
Bu sarhoþluðum sanma meylerden,
Beni lal bir sermeste çeviren,
O meneviþ rengi gözlerin.
Siliniyor tenimden nefesinin izi
Parmak izlerin siliniyor saçlarýmdan
Ah sevdiðim
Parça parça siliniyorsun göðüs tahtamdan
Hiç kalýyoruz geriye
Çok sevmelerden
Hiç kalýyor geriye…