GİDİŞLER SONRASI KAYBOLUŞ HİKAYELERİ

suskun mevsimler armonisi





anladým
son gemiye binerek gideceksin acý bir vedayla
altýn da kalacaðým yalnýzlýðýn duasý okunacak
güverte martý çýðlýklarýný kapayacak duran zamana
serilerek içimin bozgun yemiþ yerine ayrýlýk
terk kelimesinden vuracak geride kalan adamý


son taliye de gidiyorsun
ezik kaldýrýmlarýn kýrýk yerlerine göme göme beni
acýklý þarkýlar mý kurmalýyým þimdi geceye
körkütük alkoller mi saracak yokluðunun sessizliðini
çýplak ayaklarýnla gýcýrdý býraktýðýn ahþap lal kalacak
son iyimser düþlerimizin kadýný
intihar mý edecek aklýmýn göçüðün de
daðýnýk býraktýðýn yataðýn kýþýn da
titremeler nöbeti atarak üzerime gidiyorsun
þimdi koca kentin vurgunlarýn da
eðik bükük sarsýntýlarýný koyacaðým yerine
oturduðun yerin saðýrlýðýn da trenler geçecek
duymadan sesleri vagonlara yýðacaðým özlemini
küflenmiþ kitaplarýn kirli yalnýzlýðýn
ve vakitli vakitsiz usuma daðýnýklýðýn kanayacak yanaklarýma
aðýr kimsesizlik korkularýyla
meczup hayaller aðýrlayacaðým
sonra
sonra ölüp yeniden dirilecek zaman
ardýndan nefret edecek kendimden ruhumun tüm saygýsý
boþ peronlar kayacak dudaðýmýn arasý boþluðundan
son bir uykusuzluk provasýyla göz bebeklerim
geceyi yakacak kan ter kayboluþum da


gidiyorsun
bir umut bile býrakmadan aþka
el yordamýyla izdihamlar saçýyorsun bu adama
geride ne varsa kimliðine dair
yüreðimin sicilinden siliyorsun
korkuyorum bak
cüsseli yanýmýn yitik çocukluðu gidiþin
kokunu bile alýp üstüne
kimsesiz býrakýyorsun tenimi
gidiyorsun
ayrýlýðýn çýðlýðý kopabilir artýk kentin rüzgarýnda
yýkýntýlar içinde kalan harabe düþlerim
son bir cümleyle devrilmeli ardýndan býraktýklarýna
veda uysal bir suskunluk hali
gözlerimin sadakatinden duy sesimi
gitme...!

Sosyal Medyada Paylaşın: