Olmadý ahretlik olmadý
Beni böyle bir baþýma býrakýp gitmen
Hiç gönlüme sýðmadý.
Duruyordu dertlerimizi konuþacak çok þey vardý,
Semti meçhule gittin ettin her þeyi göz ardý
Akan þu örtmenin bacasýna duttan oluk oyacaktýn.
Tandýr evindeki tandýra daha külek yapacaktýn.
Azmasýn diye romatizman baðdadi yapmýþtýn evini
Yýllanmýþ ardýçtan yontmuþtun avlunun orta direðini
Yalnýz kaldý þimdi duvar dibindeki oturduðun loð taþý
Hiç gitmiyor gözümden yemlediðin kuþlarýn bakýþý
Ýnsaf mest lastiðinin pençesi bile eskimemiþti
Çarýða alýþýk ayaðýn zaten hiç yemeni sevmemiþti
Hani bu bahar iki süvari paça pantolon diktirecektik
Torunun düðününde onlarý ilk defa giyecektik
Baþýmýza takýp beþ köþeli Gakgoþ þapkasýný
Beraber oynayacaktýk sarýkýz oyun havasýný
Bel kýrýp yere vuracaktýk þu yorgun dizleri
Oyalý yaþmak arasýndan yaþa diyecekti birileri
Þimdi nereye baksam içimi hep hüzün kaplýyor
Bacan tütmüyor kapýnda çift kilit kimse açmýyor
Boþ haneler isyankâr sanki yýkýlacak üstüme
Ýnsan bu günlerde muhtaç oluyormuþ dostuna
Bu yaz eþbabiye dilerken bana kim eþlik edecek.
Goppiðimi atýp kel baþýmdan kim dalga geçecek
Sesleniyorum birilerini arar bulur diye gözlerim.
Tokat gibi yüzüme çarpýyor geri dönüyor sözlerim.
Sen gittin bende yuva yaptý hep senli sýkýntýlar
Yetmiyor artýk hatýrandan bana kalan kýrýntýlar.
Daha dün bir yudum su içmek için eðildim köyün kurunundan.
Kahýr nefret kokusu geliyordu içindeki yosunundan
Gölgesinde ocak kurduðumuz alýç kurumuþ gitmiþ
Ev yaptýðýmýz peylerde hep virane aðacý bitmiþ
Canlandý gençliðimiz gözümde bir an dolaþýrken
Az mý geven dikeni battý tabanlarýmýza bügelek peþine koþarken
Heybemizde iki kara demlik birkaç çökelek sýkmasý
Koþunca kopardý naylon ayakkabýlarýmýzýn tokasý
Hiç býkmaz usanmazdýk þu askercilik oyunundan
Galiba geliyorduk ben çavuþ, sen onbaþý soyunda
Öyle Maharetliydin keklik tuzaðý da çatal aðacý en iyi sen koyardýn
Çekmerin dibinde yatan tavþanýn nefesini duyardýn
Ýnletirken sap yüklü arabalar bayýrlarý acý acý mazý sesinden
Yüzlerimiz kapkara olurdu yaðlý çýra isinden
Ömrüm dediðin çocuklarýn gelmedi musalla baþýna
Can aþýn vermeden baþladýlar mal savaþýna
Her yýl ihtiyat koyduðun buðdayý kile kile sattýlar
Eski diye üstün baþýn toplayýp bir kenarda yaktýlar
Topladýlar ele deðen ne varsa evin dibini köþesini
Yýrtýp atmýþlardý yerlere o pala býyýklý siyah beyaz resmini
Þimdi tanýdýða rastlarsam hep çeviriyorum baþýmý
Görmesinler senin ardýndan döktüðüm gözyaþýmý
Olmadý ahretlik olmadý
Beni böyle bir baþýma býrakýp gitmen
Hiç gönlüme sýðmadý.
Faruk KÜÇÜKTAÞ©2014