ma
Akif çe
DARACIK SOKAK
Eski bir eve taþýnmýþtýn
Tokmaðý vardý kapýnýn
Evinizin yolu daha asfalt olmamýþtý
Daracýktý sokaðý
Çocukluðumu hatýrlatan elmalar sarkýyordu bahçelerden
Sahibi görmeden aþýrýyordum çocukluðuma
Caný çekiyordu hýnzýrýn
Âþýk olmayý öyle güzel anlatýyordu
O heyecan
...Yakalanma korkusuyla atan kalp
Komþular toplanmýþtý
Dedikodu yapýyorlardý bana bakarak
Yakýþýklý çocukmuþ kimin için geçiyor buradan
Yok caným ne yakýþýklýsý
Heyecandan ter basmýþ onun parlaklýðý
Birazda sabi anlamaz aþktan bu
Gençliðimi býrakýyorum bahçelerin dikenine
Köprülerine eksik kalan yanlarýmý atýyorum
Bir nefeste izliyorum seni
Bir kez daha göremem diye
Aþkla savaþýyorum
Evinizin sularý yel deðirmen
Kazanan su mu ben mi bilmiyorum
Temizleniyorum kirimden
Ne çabuk daðýlýyor saçlarýn baþka bir eve
Daha dün gelmiþsin bugün yoksun
Ateþ yakýyorsun biraz ilerideki birkaç katlý evde
Benden imar izni almadan hayatýna kat çýkmýþsýn
Yüreðimle çakmýþsýn tahtalarý çivilerini yüreðimde unutmuþsun
Dönüþü yok bu batýþýn
Tokmaðýný evimizin kapýsýna býrakmýþsýn
Her dövülüþünde
Kalp atýþým giriyor içime
Nefes nefese kalýyorum
Kim o
Benim ben
Âþýk olmayý özlediðin
...............,,
ODAMDAKÝ YOLCULUÐUM
Yazý odamda devamlý bir sen varsýn
Göndermek istemesem de
Çýkýyor bazen annem
Babam topraðýný özlüyor
Odam yolculuða pek uygun deðil
Küçücük
Bir tek duvar halýsý var
Zaman yolculuðuna uçuran
Baba hatýrasý
Kokusu
Çocukluðumdan kalan tek þey
Bu aralar annem duvardan indirdi
Küçümsenir oldu duvara halý asmak
O günden beri benim yolculuklarýmda azaldý
Nasýl olsa bekleyenimde yok artýk
Matrak olmayý pek beceremem
Sende aksilik çok gülersin bilirim
Korkarým
Aðzý güzel laf yapan bir þairin þiirine girmene
Sende gidersen
Odam bomboþ kalýr
Kim gözlerimdeki yýldýzlarý parlatýr
Kalemimi açar yazým bitmesin diye
Her þairin mutlaka kenarda baþka bir odasý olmalý
Gücü tükenirse sýðýnacaðý
Gelenlere kapýnýn açýk
Gidenlere kapalý olacaðý
............
,
ÝLK AÞK
sýcaklýðý
yokluðunda bile kalbime dokunuyor
sýranýn
kim olduðunu bile bilmeden sevdim seni
ilk tanýþmamýzdý
size bir soru sorabilir miyim cümlesi
alnýmdaki heyecan terleri
size ilk hediyemdi
sonra koþarak sizden uzaklaþtým
o kadar ateþ doldurmuþtu ki
ellerinizin ellerime ilk deðiþi
yangýnýmý dostalarýma boþaltmak için koþturdum kilometrelerce
haftalarca uyku girmedi gözlerime
kapatsam gidiyordun
bilinmez bir yere
haritaya bakýp sana yakýþan yerler seçiyordum
öyle güzeldin ki
sana yakýþan bir yer bulamadým
olsa olsa istanbul’lu dedim
öyle ya
hem bizim gibi ikiye ayrýlmýþtý
hem de sevgim gibi
tarihin derinlerinden geliyordu
her renkti
bir ümit koparmak için gözlerinden
aylarca bekledim sýnýfýnýn kapýsýnda
varlýðýmý bile fark etmeden
yanýmdan geçip gittin
oysa sana yazdýðým ilk þirimi verecektim
ilk aþkým isimli
adýn adýmýn önüne geçmiþti
yüzün yüzümün
ismimi soranlara korkuyordum
senin ismini vermeyi
gizli hazinemdin
kimsenin bilmediði
ismini söylediðimde
seni paylaþmaktan korkuyordum baþkalarýyla
sen benimdin
yaþadýðým bütün acýlara
hayatýn bana armaðaný
seneler geçti hâlâ benimlesin
aþkýnla dolu dünyam
artýk istesem de deðiþemem
seni sevmek alýþkanlýðým oldu
seni unutunca bir parçamý yitiririm
belki karþýlaþýrýz diye
yine geliyorum
seni býraktýðým yerlere
olmasan da ne gam
sen hala yüreðimin sýrasýnda oturuyorsun
......
Sosyal Medyada Paylaşın:
malatyalıavukat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.