yoktum
kopardýlar baþýný
vatan bildiðin yastýðýndan
ayýrdýlar gövdeni
anne kokulu yataðýndan
söktüler mutlu salýncaklarý
hayallerinin oyun parkýndan
sen umudun kýrgýn aynasý
tiz bir çýðlýkta parçalanýp batýyorsun içime
hiç duymadýðým sesin
bomba olup patlýyor kulaðýmda
saðýr vicdan kan revan içinde
...
bir ahý mý sergiliyorsun bakýþlarýnda
kapanmamýþ gözlerinin perdesi
oynama aðýdýmýn ön bahçelerinde
ýslanýp üþürsün hüznümün yaðmurlarýnda
kalk
düþürme gül benzini topraða
bilmez misin iþaret olur
izini süren akbabalara
neden hâlâ takýlmýyor kemiklerin
etini lime lime çiðneyenlerin boðazýna
þimdi
benim gaflet uykularýmý uyuyorsun
kanlý soðuk taþlarda
küskün bir sonbaharla
her gün öldüðün ölümüne mi
bu veda
gel etme çocuk
býrakýp insanlýðýmý mahþerde
gitme
Seyran Tankuþ