Görüyorsun acele etmiyor her þeyi aðýrdan alýyorum Karanlýðýn perde gibi gözlerime inmesini beklerken Bir araya topladýðým sevgimi Kalan zamanýmýn içine sýðdýrmaya çalýþýyorum. Malum; giderken sessiz - sessiz aðlayacaðým ya Gözyaþlarýma þahit olursa benden baþkasý Yok, bunun savunmasý Bil ki utanýrým Biraz düþün istersen, düþünde ayrýlmayalým.
Dokunma! Gözlerimden düþen damlalarý ben Toplar koyarým bir köþeye Severken yüreðinden çýkýp gitmek var ya! Nasýl dokunuyor kanýma Hep gecemi baþlar ayrýlýða yolculuklar? Gece mi hareket eder bu kara tren Ayrýlmayalým biraz düþün! Düþün istersen.
Toplanacak eþyamda yok ne alacaðým ki Olanlarda zaten kýrk bin parça daðýlmýþ her bir yana Boþ bir bavul aðýrlýk yapmaz yanýmda Kolum yastýk hayalin yorgan olduktan sonra Örterim anýlarýn üzerini Üþümem gittiðim yerde Ayrýlmayalým biraz düþün istersen
Gideceðim yerin adresi de cebimde yok Belli ki bir meçhule baþlýyor yolculuk Dýþarýda buz gibi hava var, soðuk mu soðuk Yüreðim titriyor Ayrýlýðýn ateþi düþtü alev alev içim kavruluyor Son kez… Gözlerim gözlerine deðecek diye çok korkuyorum Son kez ne olur dokunma yüreðime Bekle biraz uzaklaþayým Sonra arkamdan karalar baðlar Gözden kaybolunca peþimden aðýtlar yakarsýn.
Koþar adýmlarla senden ayrýlýrken Artýk hikâyemiz firari Sensizliði nasýl anlatacaðým kendime Yarým kalmýþlýðýmýzý sindirebilecek miyim? Aþka kördü gözün Ve ben hep sana sustum. Ayaklarým zincirli okyanuslarýnda kürek mahkûmuyum Hani bitimsiz sevgiydi Þimdi; Kuruyan dudaklarýmý damla damla ayrýlýkla ýslatýyorum…
Köz olup yakarken bir bakýþtýn gönlüme Boranlarý yaþatýrken bir kara kýþtýn ömrüme Baðlanýp çözülmeyen düðümdün yüreðimde Sen hayatýmýn anlamý öteki yanýmdýn Biraz düþün! Düþün istersen… Ayrýlmayalým…
“Ayrýlýða yolculuk hep gece mi baþlar, en çok giden mi aðlar, geride kalan mý?”