anladým ki,
zaman sarmýyor yaralarý
dirilmiyor yürekte can verenler
ve artýk;
hiçbir yanýða el sürmüyor Ýsa...
söyle hangi avazla çaðýrmalýyým
hangi berduþ hikayedesin þimdi
duymaz mýsýn ölü þiirlerimi...
bilmez misin ...
binlercesini dizdim satýr aralarýna,
sakladým gözlerimin ücrasýna suslarýmý.
oysa ellerimde soysuz bir düþ
nereye koysam gizlemiyor kendini
açýk ediyor her defasýnda bendeki seni...
bahtýma ters düþeli tahtým
aklýmla oynuyor olmalý alýn yazým...
uykuya dalmýþ belli ki melekler
fütursuzca kol geziyor iblis yurdumda
al git diyor baþýný
at bir kederden aþaðý
sus diyorum usulca,sus...
sen attýn da kendini ,
açýldý mý içindeki sonsuz pus...
uyanýyor melekler
toplanýyor aklýmýn döktükleri
ve ben hala usulünce bekliyorum seni...
yarama el sürmüyor Ýsa
zaman sarmýyor yaralarýmý
beni hala duymayacak mýsýn?
yoksa;
gelmeyecek misin?
AYÞE IÞIK UYANIK
9 ÞUBAT 2014