kanlý býçaklý bir kavganýn ortasýnda açmýþ
ürkek bir gelinciðin
yarým yamalak hikayesiydi yaþam
önce yapraklarýnýn çýðlýðýný tanýdý
sonrasý malum
soðuk betona düþtü gölgesi
bir yaþam döküldü köklerine
zordu hikayesinden kaçmak
bilmiyordun...
denklik kavgasýna düþmüþ cinsiyetlerin
bir ileri, bir geri ritimsizliðiydi yaþamak
oysa ki
zýttýyla deðerliydi varlýk
yaþamda ölümü
nefrette aþký aramak
sanki alimlerin iþiydi.
aðýrdý yaþamak
dilsiz ve saðýrdý
bilmiyordun...
su daha eftaldi kusur örtmede
toprakta kendine benzetme telaþý .
su ile topraðýn bileþiðiydi insan
biraz kibir
biraz maðrur
biraz çamur
avuçlarýnda taþýyordu oysa asaletini
yürekli tek varlýktý
bilmiyordun...
düþülmemiþ haþiyelerden ibaretti
kaza hükmündeki kader...
bir nefese sýkýþtýrýlmýþ ömür
bir kalbe vurulmuþ yüktü...
herþey bir eksende dolanýrdý
merkezde:
aþk
ve
ölüm
aslýna dönüyordu herþey
bilmiyordun...
tanrý koymuþlardý adýný
her seslendiðinde insan
belki o da aðlýyordu.
duruyordu
yaþam
aþk
eksendeki hakikat.
bir küçük çocuðun yüreði
bir de gelincik çiçeði:
’Allah azze ve celle’ diyordu
tekrar dönüyordu kainat
bilmiyordun...
AYÞE IÞIK UYANIK
10 ÞUBAT 2014