Bir güvercin boynunun narinliðine baðlýydý aþk saða sola çevirdi de baþýný bir geriye dönmedi.
Giden geri gelseydi babam mezardan gelirdi derdi annem.
O yüzdendi belki de umutlarý bir kurþun sýkýmý kadar uzaðýmda hep son mermiyi kendime saklayýþým vurulduðum yerden ölmeden bu kadar kolay kalkýþým dönemem diye korkumdandý belki de.
Gün döner devran döner aþk dönmezdi geriye.
Çocukça bir hevesle yapýþmýþým hayata misketlerim koynumda çemberim de gül oya çeviriyorum sokaklarýmda.
Elimde Demokles’in kýlýcý yel deðirmenlerine saldýrýyorum görünmüyorum çocukluðumun Zagor’u olmak amacým okumayan öyle çok ki bu zamanda belki de o yüzden tanýnmýyorum.
Sen göklerin en uzak yýldýzý sevgili...
Kül tablama söndürdüðüm sigaramýn dumaný gibi yakarsýn gözlerimi son demidir bitmesinin buna raðmen hala nasýl yakarsýn g/özlerimi.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.