Veda peronlarýnda unuttuk kimliðimizi Hatýralarýmýzý da. Öyle hýzlý uzaklaþtý ki trenler, Zaman kayýp gitti raylardan. Tren bacasý gibi sardý baþýmýzý kara dumanlar Gözyaþlarýmýzla çýktýk en uzak seyahatlere..
Naif ýslýklar tutturmuþ, ölüyoruz bilmeden Bacaklarýmýzdan tutup mezara çekiyor aslýnda; Gülücükle karþýladýðýmýz yaþ günleri. Bir yaþ daha uzaklaþýyorum senden oysa.
Santimler ekledik raylara; Kilometreler biçtik. Yaðmurlara salmýþken engin gökyüzünü Camlarýmýz da buharla kaplanmýþ Retinalarýmýz gibi.
Aslýnda bizi anlatmak ne kadar zor bilsen Yok olan bir þeyi varmýþçasýna anlatmaktan bahsediyorum Þu trenin aþtýðý daðlara bak, Bir de benim gittiðim yola Uzaklaþamýyorum Esila Beni tutup býrakmýyorsun ya Raylar çiðnesek te; Hala ayný perondayým ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
arturobandini Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.