YIKILMAYA HAZIRIM

YIKILMAYA HAZIRIM
Öfkem kendime baþkasýna deðil,
Bir vicdansýza kul eyledim kendimi.
Baharýmý kýþa çevirdim ellerimle,
Þimdi korkularým ondan olmalý!
Güneþ yine bu sabah bulutlar arkasýnda,
Yüreðim mahkûm bir vefasýzýn yüreðinde!
Kor ateþler sarmýþ dört bir yanýný.
Ne gözden damlayan yaðmurlar,
Nede deli esen rüzgârlar,
Söndüremez bilirim.
Keþke gözlerim saplanmasaydý,
O yalan bakýþlara.
Aklým takýlmasaydý o güzel sözlere.
Alev alev yakan teni deðmeseydi tenime.
Dolaþmasaydý sýmsýcak elleri,
Saçlarýmýn arasýnda.
Beni benden çalan nefesi,
Ruhuma zincirleri vurmasaydý.
Bu kadar acý çekmezdi yüreðim!
Þimdi kumdan yapýlmýþ kuleler gibi,
Yýkýlmaya hazýrým.
Ne fýrtýnaya, nede depreme ihtiyaç yok.
Ben kendi sonumu ellerimle gümüþtepside sundum.
Ne olur toplamayýn daðýlan parçalarýmý,
Sessizliðin fýrtýnasýnda yok olsun bedenim.
Hâlâ yürek umutla yaþayabilecek mi?
Çok meraktayým!
Usulet Güner

Sosyal Medyada Paylaşın: