Gül yapraðýnda ki bir aný gibi Seyyahlar ülkesinde tozlu bir mektup gibi Yarým kalmýþ,karanfil kaðýtta uzanan bir þiir gibi Eskiydi sana olan duygularým
Karanlýklara hapsettim tüm münzevi duygularý Geceler boyu Leyla hýçkýrdým Em Mecnuni duygularla
Ne Ýstanbul,ne boðaz,ne de deniz anlardý beni Ben susmayý severdim Eskidikçe duygularým Sen yenilendin yinelendin gözlerimde
Ayyaþýn þiþelerinde Derviþin besmelede ki sevincinde Bir çocuðun gözlerinde Yaðmur kokusunda Yitirdim kendimi seni ararken Ve eskidikçe duygularým Kendimi eskittim Bir otogarýn,aný kokan bankýnda
Yazdýkça susasým geldi yeþerirken aðaçlar Cemreler tek tek düþüyordu yaþanmýþlýklara Yaþanacaklara,Ve tüm yaþanmamýþlýklara
Solurken özlem kokan rüzgarlarý Tüm baharlar içimde yer etti
"Sevgili;Ýçine þiir kaçmýþ gibi aðlamayý býrak Çýk dýþarýda yer yüzü bahar görsün" Suskunluklarýný tek tek yuttum Eskiyen duygularýmla bir olup
Biliyorum Sen olmasan geceler içimi acýtmazdý böyle Yaðmurlar bu kadar renkli yaðmazdý bu þehre Ve toprak da özlem,hasret,bekleyiþler kokmazdý
Senin içine þiir kaçtý Benim içime de sen kaçtýn Gel iþte En eskiyen yanýmla seviyorum seni Dudaðýmda seni güle güle En eski duygularýmla Öle öle seviyorum seni...
Yusuf Usuð
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yûsuf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.