Yedi hece yazdým, Yedi geceye seni sustum, Yedi kez titredim, Avare bir yýldýzýn gölgesinde, Senin gözlerinden bir gül içmek için.
Yorgun bestekarlara, Anýlarýmý anlattým, Hicaz bir türküde, Seni duymak için. Ve yedi kez, Özlem vadilerine mektuplar yazdým, Bir zambak da seni koklamak için.
Adýný söyleyemiyorum, Ben sana Arya diyeyim sen anla.
Kaç kez geçtimde, Bakýþlarýnýn sýrtýndan, Göz bebeklerine düþmedim düþemedim...
Arya; baþlayamadýðým öyküm, Düþlerimde kaç kez, Okþadým saçlarýný, Kaç kez buselerim yanaklarýnda gezdide, Bir giremedim gözlerinden, Bir çocuk gibi mahzun kalbine...
Denize bakarken, Yanaklarýndan bir yudum gül içmek isterdim, Ve ben sana her zaman, Sevdiceðim derdim.
Kalbimden çýkmýyorsun, Bir dua beni sana sürüklüyor her an. Erisin istiyorum, Beni sana götürmeyen zaman.
Bilirsin Arya, Gecenin hüznünü, Gecenin manasýný, Tüm þiirlerimde önüne serdim.
Hangi renk? Hangi ahenk? Gözlerini anlatýr bana. Hangi dünyada? Seni seyrederim.
Þimdi tek umudum kaldý, Þiirlerde susalým Dua edip, Belkide deyip, Cennet’te buluþalým.
Yusuf Usuð
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yûsuf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.