Sen uyurdun sevgili, ben sana þiirler okurdum. Sessizce,sen/li geceye... Bir umut kaplardý yüreðimi, mavi gökyüzünü içime alýrdým.
Sen uyurdun sevgili, tüm þehir uyurdu kediler uyurdu ve; çocuklar güzel mavi bir düþe uçardý bir bir kapanýrdý odalarýn ýþýklarý sokak lambalarýnda titrek bir ýþýk hüzmesi kalýrdý yüzün gibi yarý aydýnlýk. Ben sana þiirler yazardým, sen uyurdun.
Neden sonra hafif bir kýpýrdanýrdýn, uyanýr gibi olurdu þehir, uyanýr gibi olurdu Ýstanbul. Bir pazartesi sendromu Ah ne fena...
Sen uyurdun sevgili, sessizlik çökerdi tüm dünyaya kýsa süreli ateþkesler yaþanýrdý yanýbaþýmýzda Suriyede, Arýkanda, Filistinde... Umudun adýydý gözlerin. Sen uyurken dünya bir baþkaydý, sen bir baþka aþk bambaþka.....
21,04,2013 Mim Kemal TANRISEVER Sosyal Medyada Paylaşın:
MimKemal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.