ŞİİR

Yine süzmüþ gönlünü dökmüþsün dizelere
Her sözün bir ah olmuþ sesini getiriyor
Bense ne zaman alsam kalemimi elime
Ne içim ferahlýyor,ne dilim çözülüyor...

Dünyada bir yabancý gibi dolaþýyorum
Herkes soruyor:’’ Neden?’’ Bakýþlarýmda ne var?
Kim bilir gözlerimde neleri taþýyorum?
Belki de kainatýn derdini görüyorlar...

Evet zamana karþý yaþlanýyor bedenim
Fakat gönül bir zerre almýyor nasibini...
Ne azalýr içimdeki çocuðun beklentisi
Ne gençliðimin aylak,neþeli gülen sesi.

Her þey sanki bu günden,taptaze yüreðimde
Üçüncü tekil þahsým tüm literatürlerde
Bilirim kimsenin derdi benzemez birbirine
Benzemiyor benimki de bildiðim hiçbir þeye

Basiretsiz yüreðimden damlayan bu dizeler
Siyah beyaz bir kuþ gibi havalansýn ve konsun
Gözlerinin bakacaðý herhangi bir bahçede
Ýsterdim ki sevdiceðim senin gönlün þad olsun......

Sosyal Medyada Paylaşın: