Bilmiyorum ki hangi kuyunun içindedir yüreðim. Boynum bükülmüþ, ellerim karanlýk yüzümde, Simsiyahlar içinde benliðinin silueti karþýma dikilir. Parlayan yüzünü görürüm bir ýþýk hüzmesiyle, Hiçbir yol bulamazken, zemheride kaybolma þimdi...
Siyaha çalan dünyamda, Ýsyancý bulutlar perdeliyor Hilal’i. Hayata dair müebbet bir ceza almýþým sanki.
Ümit Mola
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Mola Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.