Toprak kokan eller
Toprak kokan eller,
Yorgunluktan bükülmüþ beller,
Hürmetle eðiliyorum önünüzde,
Ey bana ihtiharca bakan gözler.
Ben söyleyeceðim,siz hayal edin dostlar.
Akþam olur,güneþ düþer yere,
Akabinde ay fýrlar gökyüzüne,
Sobaya girer iki kurumuþ kereste,
Çay demlenir hemen,kýrýþmýþ ellerle.
Ve çay eþliðinde,
Hasretle bakýlýr eskimiþ fotoðrflara,
Gam çöker yaþlanmýþ,yýpranmýþ hayatlara,
Gözler geçmiþe gider,sükunet gelir dudaklara,
Sadakat!
Mitolojik bir efsane olur þimdiki zamanda.
Çöp topluyor artýk sokaklarda,öpülecek eller,
Yinede tebessüm etmeyi esirgemiyor,kirlenmiþ yüzler.
Bakýn ve ibret alýn !
Geleceðinizi bilmezsiniz gençler,
Yüzünüze vurulur birgün,küstahça savurduðnuz sözler.
Seyyah Rabbin icazesizyle sözleri cümle eder,
Gördüklerini kaleme alýr,aleme beyan eder,
Benim gibi düþünenlere,samimice selam eder,
Herkes doðulur,büyür ve sonra ise ölüp gider.
Geride ne mi kalýr ?
Þeref,onur ve yaptýðýn iyilikler.....
Vagif Seyyah Hüseynov
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.