Dost...
üzülmeye de deðmez be dost
yay çekilmeyince hedefte ki ok atýmýna
yaðarlarýn altýnda ýslanýr kalýrsýn sonra
kar düþer bahtýna cana kýyar delisi
göktaþý gibi sende düþüverirsin yalnýzlýðýma
ýssýzlýðýmý çözüp de al artýk
sar sarmala bas baðrýna çal beni gönül kýþýndan
sorma yara nerede diye neresi kaldý ki saðlam
gelip de bir pýnarý fýþkýrt dost þu çorak ruhuma
yetiþip de bir yokla yüreðimi canýma can vererek
okþa ve kokla sar his deryasýn da aðart yetiþerek
güruhlarýn her demi bunaltýp duruyorken nazik ruhumu
bir meþk kürsüsü kurup da beklesek olmaz mý
sabahýn ilk ýþýklarýnýn doðuþunu
bizim oralarýn esintilerin de uçuþup dursak
yoklasak esrik halde duygularýn selini
ay-ý indirsek mehtabýný sevip de okþasak
bir tutmalýk perçemine dokunsak
uzasak gün doðumuna kuþ sesleriyle horozlansak
inancýn yetimlerin de ulaþsak baðrýna Selimiye’nin
dinsin gönül sýzýmýz güneþin ilk ýþýklarýn da
Harput’un “sara hatunun da” secdeye huþu ile varsak
mümkünü yoktur bilirim de sor istersen “Arap babaya”
hiç olmaz mý dersin hayalde mi yasak bize be dost
gülümsemekte mi zor ürkütüp kaçýrmadan yolu yordamýnca
tut ömrümün son deminde
vurulacak olan hakkýn son kýlýç darbesinden önce
gönlüme takýlý bir gül gibi kokman da mý yasak be dost
gözüme bir bak ve yüzüme haykýr artýk tüm gerçeði
deðmez mi hiç topraðýma sýcak bir bereket
koparýþta aparsan beni aþk ikliminin saðanaðýna
ah bir demlerimi kurabilsem o sýcak ocaðýn da
gel de gönül tahtýmýz da el peçe huzur da duralým
istersen yaramýn üstüne bir çimdik merhem ol
o ahu gözünle bir seyri sefa eyle/t be dost
gece sabahtan kaçsýn hýþýmla
aþkýn endamýn da körkütük mayhoþ olsun gönüller
dostluðun al þerbetin de mest olsun yüreklerimiz
kanatlansýn diller uçuþta çarpsýn kelimeler aþk rüzgarýna
ki nefes esintilerinde dönüp dursun pervaneler
ve duygularý çýrpalým ruhumuzun derinliðine doðru
ta ki gecelerin vuslatýný çalana kadar
gün gibi aþikar olsun çýksýn ortaya tüm neþemiz
açýlýp saçýlmaz mý tan her tür renkleriyle
huzurun deminde karýlmaz mý ki iki gönül birlikte
bil ki her nefes de bir adým daha yaklaþmaktasýn vuslata
aç artýk aç gönlünü dost
sen beni bir külhan yetimi gibi aciz býrakma sakýn
her an biçareyim senden ayrý kalmýþ kollarý mý kaldýramamaktan
sen sezmesen de hû aþkýyla kayýþta da akarsýn içimde ki kandan…
(07.02.2014) AZAP
Tüm dostlarýn cumalarýný kutlar hayýrlara vesile olmasýný dilerim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.