KENT HİKAYELERİ ÇIĞLIK

yine susuyorum


...




ahþaptan yazýyorum
uzun bir hikayenin toprak özetini


grilere ölüm


...


sessizliðini toplayarak konuþkan mevzudan
aðýr sýfatlar sýkýþtýrabilirim göç halindeki suretlere
zaten farkýndayým kayboldum idamlýk bir mahkumun ayaklarýnda
yazdýðý son mektubun üzerine düþen külün yalancýsý olarak
kefenine saklayacak kurduðu son düþünü
ranzada bulaþýk anýlar duruyor anaya vasiyet
gözlerinden akan iki günlük uykusuzluk
son yolculuðun belirgin resmini çiziyor göðsüme
susuyorum..!


aþkýna muazzam baðlýlýkla gülümseyen adama hoþçakal



...


eksiliyorum þimdi
anlamsýz koyu yalnýzlýðýmý çekersem üstüme
duyduðum çocuk þarkýsýný kaybedebilirim
eksiliyorum
mevsimin çoðul yaðmuru
yýkana bilsem huzurunda
damlalarýnýn kadýnýna ihtiyacým var
beter ayrýlýklarýn kiralýk duygularýnda oturdum onca vakit
ve eksiliyorum
içimden geçen þairler yüzünü kapamýþ
hüzün boylamlarýnda terk ediyorlar beni
kalabalýk düþ yaðmurum
gözlerimi kapadýðým an için
hissedilir hayat yaðdýr
korkularýmý saklýyorum
bekliyorum sellerde koþmayý
hadi..!



...



idamlýk adamýn ayaklarýnda kaybolduðum zamanýn dýþýndayým
kaný çekilmiþ sentezler kuytusunda
her üzerime düþen aþktan sonra þiirlerle kavga ediyorum
önüme seriliyor periþan kasvetler kenti
sokak aralarýna yazýyorum mýsralara sövülecek çýðlýklarý
belkide ayýlmýþ alkolik bir adamýn yönünü kaybetmiþ haliyim
parantezler açýp kapýyorum aklý yitik eskilere
yani bulamadýðým aradýklarýmý yitirip yitirip dövüyorum
sonunda elimi uzatýp tutmaktan vazgeçtiðim
ispatsýz hayallerime baðlanýyor unutkanlýðým
ve hatýrlamaktan yorulduðum yalnýzlýkla acýyor yürek
utanýyorum..!



...


anlýyorum ki
sorgularda göçük yemiþ biriyim
inadýna ele vermediðim hasretler ihanet ediyor
ben yine saklýyorum tanrýçanýn yerini
her göçükte bir þiir akýyor gözlerimden
aralarýna özlemle sýnýr çekiyorum
boþuna dövülüyor yüreðim
hep sýrlar içinde kanadým zaten
duvarlara bile yakýþtýramadýðým kadýný
ruhumda sakladým
benimki hayatla onurlu bir anlaþma iþte


...

hadi karþýma geç çocuksu yaným
bilmediklerimi anlat senin dilinle
büyümemiþ zulümlerin bastýrmadan kara kýþ gibi
kelebeklerin bir günlük o muhteþem sabrýndan bahset
nasýlsa kendimden gidemeyecek kadar büyüdüm
sen aþklarýn bildik asimilasyonunu deðil
doðal berraklýðýnda seviþmeler içinde büyümesini anlat
koyu dem halinde duygular nasýl öldürülüyor insan yüreðinde
ve çocuklar
çocuklar nasýl sarýlýp kefene defnediliyor savaþýn piçliðine
söyle
söyle çocuk yaným
kaç küçük kadýn kaybetti oyuncaklý düþlerini
yada
yada sus
aðrýdý bütün yalnýzlýðým
burnunu çeke çeke sessizlik yemini ediyor sancýlarým
sen yanýmda kal ve kaybetme beni
yeter konuþmayalým...!




..



bataklýk çiçeði
bunca heyelandan sonra
aþký olmayan serseri olduðumu anladýn
hüzünlü kitaplar okuyorum
sayfalara tütün ateþi düþürerek
ben saygýsýný çatý katýnda unutan eskiyim
özgür söylediklerimde tutsak kalacak kadarda meczup
paramparça dilime deðiyor tuzlu tenin
sen hesaplayarak kurduðum hayali ispat sanýyorsun
yokum ben anla
kavrayamadýðým tüm inançlar içinde çýplak duruyorum
bataklýk çiçeði
gözünü kapatarak dokunsan sesime
içindeki bütün susmalar düþer birer birer rahmine
öylesine boþluðum iþte
sandýðýn þair deðilim
ki þiir yazmak usumun þefkatli bir anneliði o kadar



...



çaðýrýyorum
ucu yanýk hiç kavuþamamýþ mektuplarý
öylesine kaybetmiþim ki bilincimi
sayfalarýn özlemlerine sarýp geceyi
ayýn seyrinde yakarak
dalýyorum yazýlýp da ulaþamamýþ hayallere
ölü ve yoksul sevdalara özeniyorum
kapý çalsa þimdi
olduðum yerin ortasýnda geberir korkaklýðým
sanýrým kaybettiðim en ilginç anýmý hatýrlattý bu halim
ne acýnacak adam olmuþum
herkes gitmiþ ben kalmýþým yazýk..!



..



hangimiz çoðul yalnýzlýk yaþamadýk ki
üstü baþý kirlenmiþ aþklardan
hangimiz yýkanmadan berduþ olarak çýkmadýk ki
anlatýlamýyor bildiðin onca sahipsiz yanýn
þarký söylerken dudaðýn büzüþüp
boðazýn kar topluyor
aklýndan taþ gibi aðýr geçmiþ kusarken gerçekleri
hangimiz çýðlýk çýðlýða kurtarýn diyebiliyor
bunca kaybolmuþluk bir zaman hikayesi
bir koþmaca yorgun eklemlerinde
kapýnýn ardýna kadar açýk yerinden görürken hayatý
kapý hýzla kapanýyor
ve karanlýk susuyor gözlerinin yangýn yerinde
bitiyor..!



...



keþkelere......






Sosyal Medyada Paylaşın: