MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

AŞK HİKAYESİ
Birkan AKYÜZ

AŞK HİKAYESİ



Uzun hikâye benimki
Bir dokunsan bin ah iþitirsin
Alevlenen bir aþkýn hikâyesi…
Nasýl anlatayým bilmem ki
Kelimeler boðazýma düðümlendi

Can kulaðý ile dinlemeli
Bir nebze olsun anlayabilmek için
Arif olanýn da anlayamayacaðý türden…

Bir bakýþýn neler anlatabileceðinden mi baþlasam
Tomurcuða duran bir sevdanýn açýlýþýndan mý?
Her neyse…

Gözlerim gözlerine ermiþti bir an
Gözlerim gözlerinde vermiþti bir can

Aklým durmuþtu; bakýþlarýnda erimiþtim
Kaným kaynamýþ, içim içime sýðmaz olmuþtu
Belki de akýntýya kürek çekmenin besmelesiydi bu
Oturduðu dalý kesip hayattan düþüþün baþlangýcýydý
Belki de alnýmýn kara yazýsýný kendim yazýyordum

Adý neydi bunun?
Eskiden ‘Aþk’ derlerdi
Ýlahi, beþeri, platonik aþk; rezil eden, vezir eden aþk...
Benimki böyle bir þey miydi?
Bilmiyorum; belki de çýkmaz sokak

Gözlerim buðuluydu
Beni unutup senleri ezberlediðim tarifsiz bir muammaydý

Gözleri nergis,
Gözleri Hacerü’l Esved
Her mevsim bir baþkaydý gözleri

Elleri zambak
Elleri kardelenler gibiydi
Elleri, denizi öper gibiydi

Gülünce yüzünde güller açardý
Ýçim ürperirdi, bakýþlarým donup kalýrdý

Gülerdi
Gönül sýzým dinerdi
Ahular ýrmaklara inerdi

Gülerdi
Bakýþýnda serçeler kanat çýrpar
Cellâtlar merhamete gelirdi

Gülerdi
Aklýmý alýrdý
Baðbozumu yaþardým

Gülerdi; Belkýs tahtýndan olurdu
Gülerdi; Mecnun Leyla’sýný bulurdu
Gülerdi; göller kurur, saraylar yýkýlýrdý
Gülerdi; Aþk ve güzellik tanrýçasý ölürdü

Bir kerecik olsun bakmazdý
Her seferinde hayallerim suya düþerdi
Acýsý içime çökerdi
Ama yine de onu seyretmek güzeldi


Bahtým, ýþýklar saçan gözlerinden karaydý
Aþký kalbimde açan onulmaz bir yaraydý

Aþk yaydan çýkmýþtý bir kere
Can evini bulmuþtum can pazarýnda
Can evimden vurmuþtu can pazarýnda
Can çekiþiyordum

Ne býçak kemiðe dayanýyordu
Ne de fazla naz âþýk usandýrýyordu
Çok uzaktým; aklýma bile gelmiyordu
Çünkü
Seviyordum; seviyordum

Ve nihayet
Gözleri gözlerime doðmuþtu
Canýmýn içi
Can simidim
Cankuþum

El emeði göz nuru heybeme hayat doldu
Benliðim eriyip de ona seyahat oldu

Bu aþk yorgunu soldu
Defterlerden silindi
Ayrýldý et týrnaktan
Kaderlerden bilindi

Bu meþk yorgunu öldü
Aþkýn kalbine gömüldü

Çünkü o benim gülümdü
Çünkü bakýþlarý benim için ölümdü

(ÝÇÝME GÜL DAMLADI adlý kitabýmdan)

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.