Göğü Unutma

kaybolduðun sokaðý arýyor kabusum
aklým mektup anýlý aðaçlarda bir yandan
dargýn bakýþýn en sevdiðim pencere
gökyüzünden kýskanýyorum gözlerini
býrak gözlerinin ucuna ben damlayayým
göðü de unutma bir yandan
ki anla
maviden daha derin
griden daha yoðun
sevildiðini...

dilinin ucundan ayýrmasan yollarýmý
böyle tesadüflere sürgünlüðe
kirli anýsýzlýklarla meþhur
gölgelere haydut gibi saldýrgan
sýzmazdý gurur yorgunu kirpiklerim...

konuþursan ucu açýk uyuyacaðým
bir dahaki konuþmana kadar
sesinin tonuyla yorumlansýn diye bir sabah
konuþmazsan uyanmayacaðým
çocukluðumu çaðýrana kadar
adýmý anýþýnýn sonuyla yaðacak kardayým...

hep bir sonraki ana özeniyor acým
eski sokaklarda damlar yaðmurluyken
güvercin nefesli aylara hazýr
umutluyum...
ev sesleri geçer içimden
geçer ama bitmez
pus tortulu
gözyaþlarýyla kireçli bir alýþkanlýkta
anlamý yarýmlaþýr
yeni bir ayrýlýk tanýmýyla baþlar gün
baþlar ve biter
yalnýzlýkla uyumlu bir geceye zorlanýr
eski sokaklarda damlar yaðmurluysa
güvercin yoksunu aylardan sonrasýna hazýr
umutluyum...



kaðan iþçen...

Sosyal Medyada Paylaşın: