BEN YALVAÇLARIN ŞEHRİNDEN AYRILDIM.
BEN YALVAÇLARIN ÞEHRÝNDEN AYRILDIM. O kadar da basit biri deðilim!
Ben yalvaçlarýn þehrinden ayrýldým.
Bir simit parasý için dilenen çocuklarý
Onuru uðruna açlýktan ölen anneyi,
Kamu adýna kamuyu talan edeni,
Adýný, postmodern yaþam koyup,
gününü gün edeni,
Anlýnýn teriyle kazanýp,
fahiþe pazarýnda cirit atan delikanlýyý da gördüm.
Vicdanýmýn sesini dinlerken,
Gecelerce uykuyu kaçýrdýðým da oldu!
Çaresizlik içinde beklerken,
Aslýnda yoktu onlardan farkým.
Tek farkým farký fark ettiklerim.
Ben yalvaçlarýn þehrinden öyle ayrýldým.
Aklýmda kalan,
erdemim uðruna verdiðim savaþta
kaybolmuþ anýlarým!
Ve boþu boþuna geçen koca bir zamaným.
Herkes kadar mutlu olmayý düþlerken,
Ne fakir olmak umurumda,
Ne de zengin olmayý istedim.
Ben sadece,
Sadece mutlu olmayý düþledim!
Olamayýnca,
Ben yalvaçlarýn þehrinden ayrýldým.
Hayallerim de vardý elbet!
Aðýr meþrep sevdalarým!
Ýçimi sýzlatan þarkýlarým!
Paylaþtýðým inanýlmaz dostluðum.
Dostluðu takas ederek,
Ben yalvaçlarýn þehrinden ayrýldým.
Tek üzüldüðüm;
paylaþamayana paylaþmayý,
sevmeyene sevmeyi,
aþýk olamayana aþký,
erdemsize erdemi öðretemedim!
Ona yanarým.
Ben bu yüzden yalvaçlar þehrinden ayrýldým.
O kadar da basit biri deðilim!
Hüma Efkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.