KENT HİKAYELERİ YALNIZ ADAM
ucu yýrtýk hayat sandýðýnda saklý
....
duvarýn akýntýlý gölgeleri kapatýyor kentin sesini
çýnar aðacý altýnda sahipsiz yalnýzlýðým
cümleler sofrasýna baðdaþ kurarak
açýklanmasý imkansýz susmalarý yazýyor avucuna
þimdi iner solumun rahatsýz figürleri dallarýn üþümesinden
tiril tiril bir þarký duyumsar sonsuz yaralarým
þubat aðýr sevgililer argosu düþürür
ve sevmenin ne tuhaf olduðunu söylerim yalancýktan
...
sahici bilgisizliðim
uykular böldüren kadýný unut diyorum
sakýncalý tutkular basma yüreðime
baðýrma hey ulu boþluk
dolduramayacak kadar yorgunum
uslu yanlarýmla kýyamete susuyorum
kaçamýyor eskimiþ yanýlgýlarým
bir düþ bulup saklansam
tanrý huzuru ayinlere koyarak baþýmý
gezgin bir þiirle sarýlsam saçlarý daðýnýk kadýna
....
kumsala deðiyor neredeyse bulutlar
deniz fenerinden bir parça alarak
kumlarýn ýslaklýðýna deviriyorum geceyi
kulaklarýmý ýsýran soðuktan daral gelerek
açýyorum titremeler boyu aðlamalar
dök ulan dök irin hüzünleri
ardýnda kanayacak bir aþk resmi bile yok
nasýlsa yalnýz bir göçün fiþlenmiþ yolcusu ruhun
þimdi yediðin sürgünleri anýmsayacak vakit deðil
karþý lacivert karanlýðý yatýr gözlerine
baðýrmalar saçarak enkaz suçlarýna
öde ödeyebildiðin kadar günahkar zamanlarýný
....
sorsam þimdi
benmiyim
sessizliðin tek hakimi
hep yorgun delilikler gizleniyor dilime
en uyduruk yerinden þiirler katýyorum
camekanlarýn önünden geçtiðim vakitlere
geri dönüp bakýyorum gölgeme
her seferinde bambaþka bir yitirmeyi salýyor lal beynime
benmiyim ezberlenecek tüm hasretlerin sýðýnak havarisi
istemiyorum artýk
ölü kuþlarýn kaldýrýmlara seriliþ hikayelerini okumak
uzak durun çocuklarýn dirisinden
ben rakamlarýn haber ajanslarýnda
düþlere saplanmasýndan yaralýyým
siz hayallerin satýlýk olduðu dünyanýn uykusunda
sorsam þimdi
en aðýr gemilerle geçer mi beklediklerim gözlerimden
sormuyorum susuyorum en konuþkan halimle
....
yavaþça kentin soyut merasimleri uyanýr
ben ardýmda palyaço ozanla düþerim kavga arasý sokaklara
ellerim cebimde acýmsý bir bulanýkta
gelmeyecek olaný sýkar avuçlarýnda
kör zula aþkýna
martýlar dönüyor kapalý gök daðýnýn uçurumlarýnda
olmasa keþke
olmasa þuan gördüðüm tüm olanlar
kirli bir hatýrada kalabilsem boynu bükük zaman içinde
aðrýyor iþte aðrýyor tüm katmanlarý piþmanlýklarýn
önüme gelen her karartý geçip gidiyor yaný baþýmdan
gerisinde sýrtýma düþüyor aðýrlýklarý
rüzgara kesiliyorum her adým baþý
ve sýnadýðým kýþ çiçeklerinden bir bir koparýyorum kadýnlarý
....
birazda özlemek istiyorum
özlediðini kimseler bilmeden bir raký anýnda
duyuyorum cýz sureti basýyor damlalar halinde usuma
anlamadýðým kadar anlamsýz olan bana soruyorum özlemi
çürüyor etimin nöbetçi açlýðý
yüreðim dayanamaz belki bu sarý sayfalar üzeri düþlere
öðütlediðim tüm hatalarým çalarken pervaz yaný kemanlarýný
pencereden salarým özlem koyuluðunda merhabalarý
geriye usul usul yalnýzlýk kalsa da göðüs çaprazý aðrýlara
yinede boþver diyerek kabullenirim kalan hatýrý sayýlýr yalnýzlýðý
....
þimdi demir alýyor zaman aþkýn limanýndan
uðurlamalar yabancý bir erdem gibi yatýk kalýyor hissettiklerime
paylaþtýðým onca ekmek buðusu zeytin siyahý
ve gülümsemeli vazgeçiþler
aðýr yaralý vuruyor dalgakýranýn sert asabiyetine
kendinde bulamýyor insan aradýðý umudu
ki
tek kiþilik umudun adý deðiþiyor zaman içinde
eskiyor kara kalem beklentiler
yerini unutkanlýklar silinmesi alýyor
ve gri basan sis buruþmasý altýnda yok oluyor sevmeler
....
halbuki
annem olacaktýn sevgili
sýcak bir lezzetin en yorgun yerinde
yorgunum diyerek sarýlacaktým buðulu sesine
her düþtüðüm yalnýzlýkta
tutup yüreðimden sen kaldýracaktýn
üstümün tozunu silerek üzülme diyecektin
her kabusum da seni bulacaktý ellerim
korkuyu gözlerindeki tebessümle silecektim
halbuki
annem olacaktýn sevgili
þu anlattýðým somut kentin adamý yapacaktýn beni
diyerek sayýklýyorum þehrin aziz ruhunda
perdesi yumuk bebekleri alýyor aklým
içime iklimler düþüren kapýlarýn sýmsýký gizlisinden geçerek
caddenin uzantýsýndaki
kimsesizler bulvarýna çýkýyorum
aðýrlýðým bin yýllýk savaþ
artýk hissedemediðim kýrgýnlýklar üzmüyor þarkýlarýmý
mýrýldandýðým notalara takarak parçalý hüzünleri
boðuyorum sus altý seslerimi
.....
baþlama yine gece
kendimi sevemiyorum daha
nasýl seveyim gülümsemeyi
suskun kaldýðýn zaman içinde seviþ yýldýzlarla
her yanýn küf benzetmeler
salýn açýk havada
uðraþma dudaklarým donuk kalsýn
þimdi karmaþýk desenli bir mevsim var zaten
dallara yaslý üzümlerin ötesi
kiraz allarý saçan gelinlik kýzlar
dut yapýþkaný hayallerin ortasýnda
viþne gülleri asýlý
daðlama arsýz deliliði mi
baharlar aldýðýnda daðlarýn delikanlý türkülerini
o zaman bu kente yaðacak en sýradan baðlama aþklarý
dur gece ve bir sessizlik seç benden kendine
.....
inadým inat
kurudum akýlsýz yürümeler seferinde
ki
acýdýðým bütün hayallerim su alýyorken
yavaþ ve bilmedik bir parantez açýlýyor
içine giriyor yaþam ve kapanýyor parantez
karþý kaldýrýmýn sinemasýndan gelen ince ýþýklar
alýveriyor aklýmýn siyahlar giyinmiþ halini
durup da baktýðým kalabalýk
nasýlda eziyor yalnýzlýðýmý
boynumu bükerek dudaklarýma yedirdiðim küfürler
boðazýmýn terbiyesinde sýkýþtý kaldý birden
uçurum kaçaðý bir adam
ve lal anýnda söylediklerine söz geçiremeyen
bir yabancýlýk iþte
biliyorum
uzaktan çalan gramofona da takýldým kaldým
eski sýzýlar nasýlda kavruluyor dilin ucunda
boþluyorum yine
askýdan çekerek ozan müptelasý kadýný
vuruyorum saðanak yokluðuma
....
hadi gece aðlarý toplayalým artýk
ne sende acýma duygusu var
nede bende en ufak bir soluk alma çabasý
çoktan resmi çizilen karakterler gibi kalýyoruz
cümlesiz ve sahipsiz
adýmý hatýrlayamayacak kadar kimliksiz bir lisaným
köprü altý berduþ açlýklarda arýnýyorum
boynuma geçen her asýlma sonrasý
nedensizce dönüyorum yine kendime
hadi gece sýnamaktan ruhum yoruldu
izin ver sabaha müjde tadýnda boþalsýn kente
çocuklara iliþmeden sarý sýcak yalasýn çatýlarýn ýslaðýný
maðrur birer piþmanlýk düþür aklýmýn kafesine
ve uðurlanarak aykýrý var oluþumdan
kaybolayým kimseler görmeden
....
düþ kurarken öldürülüyor insan
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.