Aðlýyordu her mevsim, dile geldi satýrlar, Duygu yüklü her yürek, unutmayýp hatýrlar. Çaput bezler baðlandý, öne çýktý yatýrlar, Bir hoþ oldu anlayýþ, devre uyduk uyalý!
Levhasýnda yazýlý, beyindedir tasarým, Deniz kokar gözleri, kalýbýmý basarým, Baðýmlýdýr mahkeme, ben þimdilik susarým, Suyun tadý deðiþmiþ, tertemizdir sayalý!
Birçok kampa ayýrýp, fitne fesat saçarlar, Þahrem olup karþýda, çaktýrmadan kaçarlar, On bin galon benzinle, havalanýp uçarlar, Gökyüzü de kararmýþ, rengi yapay boyalý!
Bu devirde yaþamak, acýlarla yanmaktýr, Ben doðruyum diyenin, her sözüne kanmaktýr, Kaybedince dostlarý, arkasýndan anmaktýr. Açýlmýyor aðýzlar, farklý sözler duyalý!
Yüksek bir ses tonuyla, parçalanýr kayalar, Baþtan sona deðiþmiþ, yoðurt tutmaz mayalar. Demoralize kimlik, dökülüyor boyalar, Ýmtiyazlý kiþiler, hep yükseðe dayalý!
Yer çekimsiz ortamda, umutlarým yanýyor, Delik deþik olmuþ ten, her yerinden kanýyor, Battý çýktý iðneler, dost düþmaný tanýyor, Bal dediler zehir’i, alýp tattýk tadalý, Þimdilerde insanlýk, kaldý bir tek odalý!
Hüseyin Hakan KURTARAN 03.02.2014- DENÝZLÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
HakanKurtaran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.