BÜYÜDÜĞÜ KADAR KALAMAMAK ÇOCUK

düþ kuramayan kelimeler kenti




....




çocuklar düþlerdim oysa
raylarý olmayan bu kentin
tren istasyonuna koþan rüzgarýyla
azýcýk baharlar toplardým en uysal þarkýlardan
ve kimsesi olmayan yaþlý kadýna verirdim
gülümseyiþinin yanýndan vururken ikindi vakti
bilirdim
kaybolmuþ ruhlar gezerdi yapmacýk korkularda
pencerelerin önüne yýðýlýrken genç kýzýn susmalarý
saçýnýn teline çarpar geçerdim
hiç uyandýrmadan hayallerini
öyle büyük boþluklar vardý ki
kurulan saatlerin tik tak sesleri arasýnda
o boþluklarda boðulurdu gece
ve hiç umursamadan atlardým siyahlara
çekerdim son solumasýndan önce geceyi
öylesine aþklar uðrardý bazen kapýma
anlardým günü birlik gelen sevdayý
önce susardým kendi içimdeki çocukla
ardýndan yumuþak bir sözle
hoþça kal derdim daha merhaba demeden
belki de
uygunsuz sevmeler besliyordum kimselere göstermeden
acýsýný sakladýðým kadýnlar oluyordu göðsümde
þiirler yazýp kaðýttan gemilerle yüzdürüyordum boþ hayallerde
sonra gerçek oluyordum bir adamýn ölümünde
aðlayan bir rehineci dükkaný devriliyordu hýçkýrýktan kente
keman çalan abilerin arasýndan koþarak
eski deðirmenin rüzgarýna boþaltýyordum yaðmurlarý
bilmediðim kadar çömezce gülerek halime
uðurluyordum serçeler doðuþu akþam üstünü
basmadan çiçeklere
öðrendim sonra adam olmayý
adam olup vicdan büyütmeyi
vicdan büyürken
aþýk olmayý
en güzel kadýn olmuyormuþ adam olan erkeðe
adam olan erkeðe tek güzel oluyormuþ
en yürekli yerinde sevdiði kadýný
ve salýnarak yaþlanýyormuþ hayat
mevsimler ölüyor yenisi doðuyormuþ
keþke dediklerin çoðalýyor
son bir uykuyla bitiyormuþ
ardýndan saðanak maviler topluyormuþ çocuklar
ve kurduðum hayallerin düþ gezmelerinde
öylesine sulara kapýlýyormuþ tüm yolculuklar




.....



ne çok yýkýntýlar büyütürüz oysa baþka zamanlara


Sosyal Medyada Paylaşın: