Yarýna uyanmama dualarýyla, Haydi gece aç koynunu, Ver bana ölü uykumu, Sen sað kal; Ben almayayým. Bir ihtimal mi? Onlar çürüttü umudumu, Mutlu olma çabalarý; Kýrýp büktü elimi, kolumu. Sus gece sus! Kalkýp kapat açýk köþeleri, kenarlarý, Yanan tüm ýþýklarý. Kapý altlarýndan; Pencere kenarlarýndan girmesin artýk dert, Perdeleri ’gece’ perdeleri ört, Dokunmasýn kimse karanlýðýma! Battaniye mi? Güldürme beni. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.