Benim uçurtmalarım yalnız uçar bu şehirde karbulutu
Benim uçurtmalarım yalnız uçar bu şehirde
Sigaramý yaktým gidiyorum Bu þehrin Donkiþot sokaklarýnda hayatýmýn mastýr ýný yaptýðým dükkan ilk aþkýmý tattýðým kaffe..
Limon sarýsý yüzlerin Maymuncuk kemiði çýkmýþ gözlerin yerinden sökülmüþ parke taþlarý gibi öksüzlüðün romanýný yazar.
kahkahalar bedeninden kocaman hiç uyumuyor bu gece yýldýzlar kadehin yarýmý kadýn, yüzü beyaz mermer yüreðim özgürlüðünü unutmuþ sýzlar
güneþi hiç görmedim bu þehirde yüzümün güldüðünü düþünüyorum ara-sýra ama mimiklerim beton kadar donuk. kime dokundumsa bir yaný yara Ruhsuz duvarlar çok....soðuk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.