GİDEN KOMŞUNUN ARDINDAN.

Bir kor gibi yaktý gidiþin beni
Bu Mersin sensiz kaldý Bedriyem
Ellerim koynumda býraktýn beni
Evimin odasý sensiz kaldý Bedriyem

Ne güzeldi birlikte çay içtiðimiz o günler
Bardaðýmda çayýn tadý gelmiyor Bedriyem
Üþüyor ellerim titredi göz bebekler
Gözyaþýmda seni biriktirdim Bedriyem

Anadan ayrý, dosttan ayrý kaldým
Ana diye dost diye tek sana sarýldým
Gittiðinde darýldým sessizce aðladým
Adýný kalbime kocaman yazdým Bedriyem

Öylesine tertemiz ve iyilik meleði
Var mý senden vijdanlý bir dost yüreði
Yeri gelip birlikte bölüþtüðümüz ekmeði
Sensiz yemek yakýþmýyor bana Bedriyem.

Komþudan çok, ana evlat gibiydik
Sýrdaþ olduk, ikimizde dert küpüydük
Beraber gülüp, beraber de üzüldük
Þimdi sensiz nasýl güleyim Bedriyem.

Derdimi anlatmýyorum kimseye artýk
Ne dinleyenim var ne anlayan!yazýk
Özlemin içimde mecnun-u aþýk
Urfa seni anlamaz Kýsmet anlar Bedriyem..
Sosyal Medyada Paylaşın: