Ben hep yalnýzým Bomboþ sokaklar gibi yalnýzým Hani iþi düþenler bi an geçer ya sokaktan Boðucu bir suskunluk var bende Üstüme yaðmurlar yaðýyor yine Kimse bilmiyor ben üþüyorum içten içe Boþverdim artýk kimse yoldaþ olmasýn, Doðarken de yalnýzdým aðlýyordum Þimdi de yalnýzým Çünkü insanlarý iyi tanýyorum Seviyorum diyene güvenmiyorum artýk Kaç günlüðüne diye soracaðým insanlar da var Baðlanmak istemiyorum hiç bir kalbe Kýrýlýp ardýnda aðlayacaðým canlar da var Son zamanlarda alaycý bir gülümseme taktým yüzüme Yalandan iyi görünenlere alayla gülüyorum Be hey insan oðlu ! Ben senin aklýndaki sinsilikler biliyorum Yalnýz kalacaðým yine Anladým kimse deðmez gerçek bir sevgiye, Yeter kýrýp daðýttýðýnýz þimdi kýrma sýrasý bende
Sosyal Medyada Paylaşın:
kısmetcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.