MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

koşturup dururken düştük fanice...
AZAP

koşturup dururken düştük fanice...






duygularý kaynattýn gözlerin gözlerimde
içime hicran ateþini sokarken
söyleseydin hiç mi hiç çýkmazdým ki karþýna
bak iþte eserini gör ve taný
nedenleri ben ederken nede kalýnmýþ ensen

naçar kaldým o þuh lebinin ýsýsýna
uçarý bir yürekte benim ne iþim vardý
koþturup dururken taþ gibi düþtüm saða sola
enginine düþüreceðine atsaydýn ya yüreðine
kör kütük sarhoþ etmeseydi iblis
yeminimin yolun da güneþ yol gösterirdi mecburen
kuþlarýn kanatlarýnýn rüzgarýn da serinlerdi gönüller
paklardým pas yüreðimi dalýna tutunmak için

açsaydýn kollarýný hicran yaralarým depreþtiðinde sýðýnýrdým
el yordamý köhne yoðrulmuþ duygularla
oysa ki yürek izin hep faniliðin salyalarýn da
körpe anlara moruk kokulu bir el deðerdi
avuçlarýn da çýrpýnýrdý ar ve namus rüzgarý
kulaklarýmý donduran çýðlýklar dans ederdi
gök ve yer arasý
kapalý geçitlere sýkýþýp da gitti hülyalar

ne ocaklar yakýldý bir anlýk dem için bir bilsen
kattan kata koþtu ölü yatýrýmlar
içinde barýndýrdýðý kepazelik sokaklara lamba oldu arsýzlýðýn
geride ne býraktý ki toplansýn
genlerimiz bile þiþe ve þiþe çalýndý acýndýrdý sözler
ve hançerli gönlüm kýþ uykusunda kaldý
yaðamayan hikmet misali kuruyup çatladý deðerler

gönlüm kestiremiyor yol ve yordamýn hesabýný artýk
derman vermiyor ömrümün boþ mazisi geleceðe
içimde uyanan tüm ümitlerim de birden bire söndü
ne iþe yararým ki ýraklara sal beni
yüklenip de yüreðime daha da derine girme
yaratýlýþta melek yaþamda bahtýmýza iblis üþüþtü

kan deryasý girdi tüm yürekleri parça parça oyarak
imiði kesildi gelincik baþlýmýn topraðý yeþerten teriyle
içimize girdi sülükler vampir gibi ýrmak ýrmak emerler
cendereye düþen gönül ne yapsýn
içime yerleþmiþ bir kere cahillik bombasý
kardeþ arýyorum bulamýyorum köþe baþýný tutmuþ dönmeler
kala kaldýk ortada yaratan bile dönüp bakmýyor

çýkar düþkünü et pazarlarý gökdelen kaldýrýr
zampara uçkurlar hep dizim dizim dizilir
uslanmaya gönlü olmayan aç nefsinle
kalasýn ortada gurur ve kibir denilen illet
zira ben Yusuf’u özledim ruhumun týmar isteyen yönüyle
hayasýzlýðýn çizmesi taþmadan dönmek için geriye
çekip koparsýn içimde ki kötülükleri

Ya Resulüm! “BÝR” e deki
aðartsýn içimi dýþýmý varayým alýn açýk gönlü pak
Allah’a sundum içimin alazýný dýþýmý halas ederek
hey ki hey can içinden can alan þu fani dünyan
nefsim toz duman edip býraktýn bizi ortada
ben akýllý mýydým deli miydim
kaynarken içimde günahýn kazaný
acep onun közünü parlatacak odun da ben miyim?



(03.02.2014) AZAP…







Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.