SAVAŞ ZAMANI AŞK SANATI
her tuttuðum balýðý yeniden özgürlüðe býrakmaktý seni sevmek
ve sapaný olmamýþ bir çocukluðun onurlu yanýyla
her gün yeniden çocuk olup sana yeniden aþýk olmaktý hayat
....
gelemedim
yolun savaþ zamaný acýtýyor pus acýlarý
adýmlarým dokunurken
saða sola daðýnýk çocuk ölülerine
hangi sureti takýp aþký alabilirim
gözlerinin botanik düþlerine
yangýnlarýn küllerle grileþen maðdurlarýyýz sevgili
sol yaným daðýndan aþarak
suskunlar vadisinden aþaðý iniyorum
hürriyete bulaþýk ezgiler dökülüyor ruhlar þelalesinden
ben çýrýlçýplak ozan cümleleriyle yýkanýyorum bir ulu vakti
patiskadan rivayetler asýlý çam kozalaðý asiliðime
ne kadar bastýrsam suskunluðumu gözlerine
o kadar çýðlýklar koþuyor dudak arasý ülkenden
ve sularla kaplý gökyüzünün seyyah dergahý alýyor aklýmý
pir þairleri tünerken maviye çalan hasretlere
en arkada duran boyasý yarým duvarda baðýrýyor özlemin
....
delik deþik þehirlerin
sabah ezaný çarpýyor þimdi rüzgara gebe adýmlarýma
kendinde parçalanmýþ bedensel ruhlar çaðýrýyor yaðmuru
özlediðim vaktin tamda zihinsel karmaþasýna dokunurken afet
en uzak umutlarla yaslanarak kurþun deliklerine ölesim geliyor sevgili
sen görseydin
annesini kaybetmiþ bir çocuðun gözlerinden sarkan acýyý
ki
hangi ara çoðalýr bu kadar zulüm bu kadar ölüm
ay býkmýþ ýþýklarýný soluðunu yitirmiþlere vurmaktan
payýma düþen acýlarý saklamak ne demek diye sorsam bir babaya
gözlerinden sökebilirim mahþeri sanýrým
seni severken sevdiðim tüm halklara bölündüm bir anda
ellerinin arasýna aldýðý baþýyla dururken karþýmda kadýnlar
insan olmanýn utancýndan kanadým kýrýk ruhumla
sevgili
gökkuþaðý göndersen çoluk çocuk umutlara
ve renklerde yedi sevinç yaratsa tanrý
sen saçlarýndan taradýðýn güneþleri savurduðunda
kimsesiz büyüyen hayallere
bir barýþ açar belki karþý saðanaklarýn akli dengesinde
...
sonra sevgili
sonra baðlarýn yeþil iklimleri akýyor geceye
geyik sekmelerin de parýldayan ýrmak konuyor dallara
bir Koçero yalnýzlýðý dökülüyor satýlýk ömürlerden
baþým bin bir senle daðýnýk
rüyalar kurþunlanmýþ kavþaðý elimi yumruk yaparak terkediyorum
hýzlýca geçiyorum on yedi yaþýnda asýlan çocuklar bulvarýndan
daha dün gördüðüm resimde ölen çocuðun organlarýyla
hayata tutunan bebekleri aðlýyor yüreðim
kimler tanrýcýlýk oynuyor bu kadar sevgili
hangi kitapla anlatýlýyor insan mahlukatý
hangi din hangi mezhep hangi adý batasýca düþ alýyor bunlarý vaazlarýna
yüreðim sana kadar aþk acýyor sevgili
insani cümleler mektuplara sýðdýrýrken benliðim
bunca kývranýþ içinde gel de aþký düþle
galiba dünyanýn bizden alacaðý çok
hayatýn hep suçlanmasý bundan sevgili
kendimizde çözemediðimiz yaþamý
her korktuðumuzda acýtýyoruz
yüreðimin kýrmýzý minderine tünemiþ yar
anlatamadýðým riyalar insanlýðýnda aþýk olmak sana
anla
aþký resimlemek enkazlar içinde
ve sonra oturup düþ kurmak gibi sevgili
bir savaþ manzarasý,çocuk yüreði,aþk sanatý severek
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.