MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

çakılı bakıyordu yılgın gözlerle
AZAP

çakılı bakıyordu yılgın gözlerle



Kul arýyorum be Osman
vefayý yoðuracak olan bir kul
Yer ve gök arasýný bir gökkuþaðý gibi saran
Ruhum da bir kem aðýrlýðý yüklenirken
Polenler yayýlýyor arýlarýn aðzýndan kusturularaktan
bir çiçeðin bükük boynun da tasmadýr aman
öz benliðin içine düþerken fesatlýk
var biraz da sen oyalan

duydum ki
demir korkuluklu kafese hapsedilmiþ güller
hem de kendi öz vatanýnda
halis kuþlarýn kanatlarýn da canlanmasýn diye
oysa biz yaratýlanlarýn en hasýydýk sözde
elimizden zar aðladý dünya
hiçbir kabahati de kabullenmedik
yýkýp da gittik feleðe

yerinde çakýlý bakýyordu yýlgýn gözlerle
baþka bir yaþamýn kaderi çökecekti belki üstüne
aþk doðuruyor kalbe hüznün bükülmez pençesini
kula kul olmuþ zamanlar da
orak ucu biçildi tüm seviler kurak bir havada
intikamýn sevindirdiðiydi zaman
abam da susuz ýslandý
ten kesiðinden girdi kötülükler ruhumun derinliðine
þaþkýn yol zamanlarýn da
ne zannettiyse beni yüklendikçe de yüklendi zalim
bahtýn açýk kalýnca penceresi çalmak ne kolay
tüm deðerlerimin yok oluþuna
sadece ve sadece göz yaþlarýmdý tek þahidim

aþkla bir an tutunabilirdi belki atim dedim
ömrün sebilinde bir bardak da olsa su nasibim
sýðabilirdik gönlün boþluðuna be Osman
akbudak açýlmasaydý
ama sen dik durmaktan hiç yorulmadýn
görev ipinin karþýsýn da
bir elde defter bir elde kalem yaz bakalým
bir anda bir ömrü etkileyen kaderi
sarsaðýndan tutkun kalmýþ ergenliði
kulaç ötesinde kaldýkça istikbal
farklý iliþkiler çökebilirdi açýkta kalan yakanýza
masumane duygulardan koparak
kapkara bir duman çýkabilirdi her yanlýþta ayyuka

sana kahrýn koruðu bile çok
zeytin aðacý kurnazlýðýnaysan
vicdanýn silahýn da çekirdek çok
ipine niþan al atinin istersen

çek tetiði hýnç dolu gözlerin kininde
toprakta çürük artýklar yeþerir mi sandýn
her demin bir azýðý varken
þeytan canlý canlýda atar aðýný
an bu an iþte
vakit de bu vakit olunca
kim kýmýldayabildi kancýk cilvelerin sürtünüþünden
yükselirken feryatlar kim duydu ki
gül endamýn da yücelsin isterdim her þey hak içinden

vur hevesliysen
seninki hiç acýtmaz ki içimi
dost dediklerimin gül endamý kadar
benim andým gönül çiçeði
ve karanlýklar hiç gitmez ki bu vatandan
bahtsýz bir kan damalýdýr tüm bilmeceler…




(31.01.2014) AZAP…











Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.