Þimdi yýldýzlar toplanýyor gözlerimin çukurlarýnda
Ufkumda geniþ bir sessizlik
Ve umrumda deðil mevsimin gel-git rüzgarlarý
Kýzýyorum kendime böylesine bir yalnýzlýða
Merhamet ettiðim için sokarcasýna içime..
Uzanýyor yüreðim soðuk taþ duvarlara
Biraz sükunet
Ben ki güneþin yolunu bekleyenim sedasýz
Ölüm gibi gelir bana içime býraktýðýn ayazlar
Uçurumlar beðeniyor intiharý için seviþmelerim koynunda
Yerim soðudu yataðýnýn sað tarafýnda
Ne zamandýr yokum?
Hafýzamda kalmadý takvimlerin günleri
Topraklar attým yüreðime aðlaya aðlaya..
Kýyamet gibi,
Cehennem gibi,
Yokluðun..
Yýldýzlarým da yok artýk gökyüzüne padiþah
Güneþler gelmiyor üstüne saç diplerimin
Ve intihar edip edip ölemiyor sol’um
Boðuyor senden kalanlar bir bir soluðumu
Vuruyor kýyýlarýma kendini acýmasýz yokluðun..